О фарисејско хем садукејско квасац

¹Хем о фарисеа хем о садукеа але, хем те искушиненле, родинге те сикавел ленге знако таро небо.

²Ама Ов одговоринѓа хем ваќерѓа ленге: „Кога авела акшами, ваќерена: ‘Ка овел шужо време, соске о небо тано лоло;’ ³а сабалескоро: ‘Авдије ка овел бура, соске о небо тано лоло хем калило.’ Лицемерна, џанена чаче те пенџаренле о муј таро небо, а о знаќа е временгере нашти! ⁴Лукаво хем прељуботворно поколение родела знако, хем нае те овел леске дендо знако, освен о знако е Јонаскоро о пророко.“ Хем мукљален хем гело песке.

⁵Хем Олескере учениќа накхле тари јавер страна хем бистерге те лен маро. ⁶О Исус ваќерѓа ленге: „Пазинен хем аракхен тумен таро фарисејско хем садукејско квасац!“

⁷Хем ола ќерге лафи машкар пуменде, ваќерибаја: „Одовај тано со на лелем маро.“

⁸А О Исус џанља одова, ваќерѓа ленге: „Тикне веракере, соске ќерена лафи машкар туменде, дека на лелен маро? ⁹Панда ли на хајљовена хем на памтинена баши о панџ маре ко панџ илјаде хем кобор корпе ваздинген? ¹⁰Ни баши о евта маре ко штар илјаде хем кобор корпе ваздинген? ¹¹Сар на хајљона, дека на баши о маро ваќерѓум туменге те аракхен тумен таро фарисејско хем садукејско квасац?“

¹²Тогаш халиле дека на ваќерѓа ленге те аракхенпес таро е марескоро квасац него тарo учење фарисејско хем садукејско.

О исповед е Петарескоро

¹³А кога о Исус ало ки околина ки Кесарија Филипова, пучља Пе ученикон хем ваќерѓа: „Со ваќерена о мануша, Кој тано о Чхаво Манушикано?“

¹⁴А ола ваќерге: „Јек ваќерена дека тано о Јован Крстител; јавера о Илија, а јавера палем Еремија или јек таро пророќа.“

¹⁵Ов ваќерѓа ленге: „А тумен со ваќерена, Кој сијум Ме?“

¹⁶О Симон Петар одговоринѓа хем ваќерѓа: „Ту сијан о Христос, Чхаво е Џивде Девлескоро.“

¹⁷О Исус одговоринѓа хем ваќерѓа леске: „Блажено сијан, Симон, чхаво таро Јонин, соске о тело хем о рат на откринге туке одова, него Мло Дат, Кој тано ки небеса. ¹⁸Хем Ме ваќерава туке, дека ту сијан о Петар, а ко одова Бар ка изградинав Ми црква, хем о порте таро пекол нае те надвладинен против лате. ¹⁹Хем ка давтут о клучиа таро царство небесно хем со хем да те пханде ки пхув, ка појавинелпес веќе пханло ко небо; хем со хем да те пхраве ки пхув, ка овел веќе пхравдо ко небо.“

²⁰Тогаш заповединѓа Пе учениконге те на ваќерен никаске, дека Ови тано о Исус Христос.

²¹Оттогаш о Исус почминѓа те сикавел ленге Пе учениконге, дека сине потребно баши Леске те џал за Ерусалим хем те цидел бут таро старешине, о главна свештениќа хем о книжниќа хем те овел мудардо, хем ко трито диве те воскреснинел.

²²А о Петар цидинѓале ки страна хем почминѓа те укоринеле, ваќерибаја: „О Девел те овел милостиво ки Туте, Господар; одова никогаш нае те случинелпес Туке!“

²³А Ов иранѓапес хем ваќерѓа е Петареске: „Наш пали Манде, сатано! Ту сијан Манге пречка, соске мислинеја на баши одова, сој тано Девлескоро, него баши одова, сој тано манушикано.“

²⁴Тогаш о Исус ваќерѓа Пе учениконге: „Ако некој мангела те џал пали Манде, нека одречинелпес пестар хем нека ваздел пло крсто хем нека слединелман. ²⁵Соске, кој мангела те спасинел пли душа, ка нашавела; ама кој ка нашавела пли душа баши Манге, ка аракхела. ²⁶Соске, сави корист ка овел е мануше, ако придобинела цело свето, а пли душа нашавела? Или со ка дел о мануш ки замена баши пи душа? ²⁷Соске о Чхаво Манушикано ка авел ки слава Пле Дадескири, Пле ангеленцар, хем тогаш ка дел награда секаске според олескере дејља.

²⁸Чаче ваќерава туменге, дека машкар окола, кој терѓона акате, иси некој, кој нисар нае те вкусинен о мерибе џи коте на дикхенале о Чхаво Манушикано те авел ко Пло царство.“