10Хем о учениќа приближинѓепес Леске хем ваќерѓе Леске: „Соске ваќереја ленге ко параболе?“
11А Ов одговоринѓа ленге хем ваќерѓа: „Одолеске со туменге тано дендој те џанен о тајне е царствоскоро небесно, а оленге нае тано дендо. 12Соске кас иси, ка делпес олеске хем ка овеле изобилие; а кас нае, ка лелпес олестар хем одова, со исиле. 13Одолеске ваќерава ленге ко параболе, соске дикхена хем на дикхена, шунена хем на шунена, ниту хајљовена.
14Хем упро ленде исполнинелапес о пророштво таро Исаија, кова ваќерела:
15Соске о срце акале народоскоро нашаѓе по осет; хем каненцар пхаро шунена, хем пханле пумаре јајкха; за да мате дикхен пе јајкхенцар, или те шунен каненцар, хем те хајљовен пе срцеја хем те обратиненпес, хем Ме те исцелинавлен.’
18Хем аѓар, шунен тумен и парабола баши о сејачи. 19Кога некој шунела о слово баши о царство, а на хајљовелале, тогаш авела о лукаво хем грабинела одова соj тано сејмо ко олескоро срце; одовај тано, сој тано сејмо узо друмо.
20А о сејмо ко барале тхана тано окова, кој шунела о слово хем одма приминела радостеја, 21ама наеле корено ки песте, хем привремено тано, хем кога ка овел невојља или гониба, баши о слово, одма соблазнинелапес.
22А о сејмо машкар о каре тано окова, кој шунела о слово, ама о гриже баши о свето хем о ховајбе е барвалипаскоро загушиненале o слово, хем овела неплодно.
23А о сејмо ки шукар пхув тано окова, кој шунела о слово хем хајљовелале; кој чаче бијанела плоди хем анела: јек шелкратно, о јавер шовардеш, хем јавер тријанда.“
24Преставинѓа ленге хем јавер парабола, ваќерибаја: „О царство небесно тано слично ко мануш, кој сенѓа шукар семе ки пли нива. 25Ама, кога о мануша совена сине, ало олескоро непријатели хем сејнѓа какол машкар и ченка хем гело песке. 26А кога o посејмо барило хем анѓа плоди, тогаш сикаѓапес хем о какол. 27А о слуге е домакинескере але хем ваќерѓе олеске: ‘Господар, зарем на сејнѓан шукар семе ки тли нива? Тогаш, котар тано о какол ки лате?’ 28А ов ваќерѓа ленге: ‘Мануш непријатели ќерѓа адава.’ О слуге палем ваќерѓе леске: ‘Мангеја ли тогаш те џа хем те икавале о какол?’ 29А ов ваќерѓа ленге: ‘На, тена би икалендор о какол, та те икавен олеја хем и ченка. 30Мукен нека бајрол солдуј заедно џики жетва. А ко време е жетвакоро ка ваќерав е жетваренге: Кхеден најпрво о какол хем пханденле ко снопја, баши тхарибаске; а о гив кхеденле ки мли житница.’“
31И јавер парабола преставинѓа ленге, ваќерибаја: „О царство небесно тано слично ко синапово зрно, кова о мануш лељале хем сејнѓале ки пли нива; 32одовај тано чаче најтикно таро са о семиа, ама кога бајрола, побаро тано таро зеленчуќа, хем овела каш, аѓар со о чирикља небесно авена хем ќерена јуве ко олескере гранке.“
33И јавер парабола ваќерѓа ленге: „О царство небесно тано слично ки квасац, со лела и џувли хем гаравелале ко трин мере варо, џикоте ушљола са.“
34Са акава о Исус ваќерѓа ленге е народоске ко параболе, хем бизо парабола Ов на ваќерела сине ленге, 35за да те исполнинелпес о ваќердо преку о пророко, кој ваќерела: ‘Ка пхравав Мло муј ко параболе; ка објавинав о гаравдо таро создавање е светоскоро.’
36Тогаш мукља е народон хем ало ко кхер. Хем Олескере учениќа але узо Лесте хем ваќерѓе: „Објаснин аменге и парабола баши о какол е нивакоро.“
37А Ов одговоринѓа ленге хем ваќерѓа: „О сејачи е шукар семескоро тано о Чхаво Манушикано. 38И нива тани о свето; о шукар семе, одовај тане о чхаве е царствоскере; а о какол чхаве е лукавоскере, 39а о непријатели, со сејнѓа тано о бенг. И жетва тано о крајо е векоскоро, а о жетвајра тане о ангејља.
40Сар со о какол кхеделапес хем тхарелапес ки јаг, аѓар ка овел хем ко крајо е векоскоро. 41О Чхаво Манушикано ка бичхавел Пле ангелен, кој ка кхеденлен таро Олескоро царство са околен со чхивена ко грево, хем окола, кој ќерена безаконие, 42хем ка фрденлен ки јагакири печка: одотхе ка овел ројбе хем крцкиба данденцар. 43Тогаш о праведниќа ка светинен сар кхам ко Царство пле Дадескоро. Кас иси кана те шунел, нека шунел!
44Хем палем, о царство небесно тано слично ко гудло гаравдо ки нива, кова о мануш аракхљале хем гараѓале, па ки пли радост џала хем са бикинела са со исиле, хем кинела одоја нива.
45Хем палем, о царство небесно тано слично хем ко трговцо, кој родела шуже бисејра. 46А кога аракхља јек скапоцено бисери, џала хем бикинела са со исиле, хем кинелале.
47Хем палем, о царство небесно панда тано слично мрежаја, фрдими ко море, кој кхедела мачхе тари секоја врста. 48Кога ка пхерѓол, икавенала ко брего хем бешена, па кхединѓе о шукар ко чхаре, а о лошна фрдинѓелен.
49Аѓар ка овел хем ко крајо е векоскоро: о ангејља ка икљон хем ка оделинен е билачхен машкар таро праведна, 50хем ка фрденлен ки јагакири печка; одотхе ка овел ројбе хем крцкиба данденцар.“
51О Исус ваќерѓа ленге: „Дали халилен са акава?“ Ваќерѓе Леске: „Оја, Господар!“
52А Ов ваќерѓа ленге: „Одолеске секова книжнико, поучимо баши о царство небесно, бешела домакинеске, кој тари пли ризница ингарела нево хем пурано.“