1 А кога о Исус завршинѓа одола лафиа, гело песке тари Галилеја хем ало џи ко предејља ки Јудеја тари окоја страна о Јордан. 2 Хем бари гужва цидинге пали Лесте, а Ов сасќарѓален одори.
3 Хем о фарисеа але Леске, искушингеле хем ваќерге: „Дали смејнела мануш те мукел пле ромња баши секоја причина?“
4 А Ов одговоринѓа хем ваќерѓа: „Зарем на читинген дека Окова, Кој создајнѓален ко почеток, ‘создајнѓален мурш хем џувли,’ 5 хем ваќерѓа: ‘Одолеске о мурш ка мукел пе даде хем пе даја хем ка прилепинелпес узо пли ромни, хем о солдуј ка овен јек тело’? 6 Аѓар со нае тане веќе дуј џене, него јек тело. Хем аѓар со о Девел соедининѓа, мануш те на разделинел.“
7 Хем ваќерге Леске: „Соске тогаш о Мојсеј заповединѓа те делпес лаке разводно писмо е ромнаке хем те мукелпес?“
8 Ваќерѓа ленге: „Баши тумаро закоравимо срце, о Мојсеј дозволинѓа туменге те мукен тумаре ромнен, ама ко почеток на сине аѓар. 9 Него ваќерава туменге: „Кој ка мукел пе ромња освен баши прељубодејство – хем женинелапес јавераја, ќерела прељуба; хем кој ка женинелпес мукле џувљаја, ќерела прељуба.“
10 О учениќа ваќерге Леске: „Ако тано одова причина машкар о ром хем и ромни, пошукар те на женинелпес.“
11 А Ов ваќерѓа ленге: „Сарине нашти те прифатинен одола лафиа, него окола, каске оленге тано дендо. 12 Иси, уствари, неспособна баши о брако, соске бијаме тане телесно маханаја. Иси палем асавке кој нае тане способна баши о брако, соске о мануша сакатингелен. А иси асавке со коркори пес отстранингепе таро брачно живото, баши о Царство Небесно. Кој шај те прифатинел, нека прифатинел.
13 Тогаш анге чхавен ки Лесте, за да те чхивел пе васта упро ленде хем те молинелпес; ама о учениќа укорингелен. 14 А о Исус ваќерѓа: „Мукенлен е чхавен хем ма спречиненлен те авен ки Манде, соске асавкенге припадинела о небесно царство.“ 15 Хем чхиѓа пе васта ки ленде, хем гело песке одотхаре.
16 Хем еќе, јек ало Леске хем ваќерѓа: „Шукар учителе, саво шукарипа те ќерав, за да те овел ман вечно живото?“
17 А Ов ваќерѓа леске: „Соске пучеја Ман баши шукар? Јек тано Шукар! А ако мангеја те кхуве ко живото, пазин о заповедиа.“
18 Ваќерѓа Леске: „Кола?“ А о Исус ваќерѓа: „’Ма мудар, ма ќер прељуба, ма чор, ма сведочин ховавно,
19 поштојн те даде хем те даја,’ хем ‘манг тле пашутне сар тут.’“
20 О чхаво ваќерѓа Леске: „Са одова пазинѓумле таро тернипа, панда со фалинела манге?“
21 О Исус ваќерѓа леске: „Ако мангеја те ове совршено, џа, бикин тло имот хем деле е чороленге, хем ка овел тут гудлипа ко небо. Ава хем следин Ман!“
22 А кога о чхаво шунѓа одова лафи, гело песке нажалимо, соске синеле бут имотиа.
23 А о Исус ваќерѓа Пле учениконге: „Чаче ваќерава туменге: барвало мучно ка кхувел ко небесно царство! 24 Хем палем ваќерава туменге: полокхо хем тано е камилаке те накхел таро сувјакере кана, откобор о барвало те кхувел е Девлеске ко царство.“
25 Кога о учениќа шунге одова чудингепес бут хем ваќерге: „Тогаш, кој шај те спасинелпес?“
26 О Исус дикхљален хем ваќерѓа оленге: „Е манушенге акавај тано невозможно, ама е Девлеске сај тано возможно.“
27 Тогаш о Петар одговоринѓа хем ваќерѓа Олеске: „Еќе амен муклем са хем гелем пало Туте; хем аѓар, амен со ка овел амен?“
28 А о Исус ваќерѓа ленге: „Чаче ваќерава туменге дека тумен – кој цидинген пало Манде - кога о Манушикано Чхаво ко нево свето ка бешел ко престол ки Пли слава, хем коркори тумен ка бешен ко дешудуј престојља хем ка судинен е дешудујe Израелескере племенге. 29 Хем секој, кој баши Мло анав ка мукел: кхер, или пхрален, или пхејнен, или даде, или даја, или ромња, или чхавен, или ниве, ка приминел шелкратно хем ка наслединел вечно животo. 30 Ама бут џене прва ка овен последна, а о последна прва.“